Mevlânâ’da Dirilmek Şiiri - Yaşar Bayar

Yangından geliyorum sırrı izhâr edemem
Kucağımda karanlık dizlerimde gölgen var
Solgun ay ışığında yollar ibrişim kadar
Bir dünya garibiyim gamı inkâr edemem
Kucağımda karanlık dizlerimde gölgen var
Her adım bir uçurum görüntüler hep tuzak
Ey aşkın gök sofrası menzilin çok mu uzak

Muradım, terki terktir hazar oldum çağrına
Tarifsizim tarif et ya Hazreti Mevlânâ

Acz ve fakr imbiğinde beni bırakma şaşkın
Karatay’da gül açar, cilveye başlar âhenk
Bir şavk düşer nâzenin, zerrelerde bin bir renk
Giza Ehramları’nda adı silindi aşkın
Karatay’da gül açar, cilveye başlar âhenk
Nev’eserden döküldüm, dertliyim dermanım yok
Rüsvay oldum âleme mücrimim fermanım yok

Cemâl cemâle geldim al beni kanadına
Gölgemden kaçtım sana ya Hazreti Mevlânâ

Bilmem ne kadar yıldır sabırla, tevekkülle
Ben o Leylâ’ya giden kervânın izindeyim
Ümmi ve mütehammil, niyazın dizindeyim
Buluttan süt sağarak çalıştım bir tek güle
Ben o Leylâ’ya giden kervânın izindeyim
Aşkın cinnet vaktinde gonca giymiş gül gördüm
Şevkin zimmet vaktinde kamu âlem kül gördüm

Mesnevi pınarısın ışıyan güne ayna
Ülfet inkılâbısın ya Hazreti Mevlânâ

Konya çarşılarında kim bilir hangi hallaç
Sabır adlı ustadan yarına umud taşır
Ferahfezâ nağmeler gelir bana ulaşır
Şeb-i Yeldâ’dan fecre, burçlar kanlı bir kırbaç
Sabır adlı ustadan yarına umud taşır
Zaman acımasızdır efsûnlu maskesinde
Umarsız bir akreptir iğnesi ensesinde

Mâsivâdan fağfursun kubbeler dolu mânâ
Bülend-âvâz bir nursun ya Hazreti Mevlânâ

İnce Minâre’de taş Hâmûşan’da kabir mi
Yeşil kubbe’ye konar göğün gizli ordusu
Gergefinde cezbenin başlar semâ coşkusu
Larende’ye uçan kuş Belh’ten gelen muhbir mi
Yeşil kubbe’ye konar göğün gizli ordusu
Ham ervah ûzletime, postnişîn nehâr olsun
Aşka pervaz eyleyen hep kuşlar konar olsun

Simurg’un kuytususun dal budak saldın cana
Hızır- İlyas suyusun ya Hazreti Mevlânâ

Benden dügâh isterler ben çârgâhtan söylerim
Taşar kader tasından dertli ruhum sendeler
Mecâl yitik, zaman dar, susmayın hanendeler
Vehmin alacasında ben ferâhtan söylerim
Taşar kader tasından dertli ruhum sendeler
Cezbe aksi sedâdır kâinatı râm eder
Mihnetin naz burcunda dünyamı haram eder

Tutuşmuş pervaneyim kül olsam çerâğına
Gülabdan peymaneyim ya Hazreti Mevlânâ

Bu ses nây mı firak mı feyzin nevâ sesi mi
Rast yanar hicâz kanar cezbe incizab olur
Bir sonsuz tenhâlıkta sîneler rebâb olur
Rast yanar, hicâz kanar, cezbe incizab olur
Firâkımın nârından, gayrı hemdemim yoktur
Boynumdaki günahtan, özge mahremim yoktur

Teşrinler çarşısında seni sordum zamana
Sırtımda alev gömlek ya Hazreti Mevlânâ

Surdan bir ırmak ömrüm, zeval sanki var gibi
Şems’in yanık sesinden geceler üryan olur
Secde secde bin tekbir âlem mihriban olur
Hasret perde ardında kesret taş duvar gibi
Şems’in yanık sesinden geceler üryan olur
Her ân’ın izdüşümü rehindir birbirine
Zaman yok ki geçeyim birinden diğerine

Dönüyorum burcunda yanan gökler âşinâ
Gök-muştusu ekinsin ya Hazreti Mevlânâ

Tennûre kanatlarla semâzenler seferber
Ağırdan kudüm sesi ne yerde ne gökteyim
Lokmamı kırka bölüp kutbunda dönmekteyim
Zevk ölür, neşve biter ufuklar seni özler
Ağırdan kudüm sesi ne yerde ne gökteyim
Gülgûn sessizliğimde, bulutlar basar beni
Yeşil sorguçlu kuşlar, ışığa asar beni

Bir ulu ırmaksın sen ulaşsam pınarına
Can- beden Selçukyasın ya Hazreti Mevlânâ

Dil dalgın, gönül yorgun her akşam gün batımı
Gümüş renkli bir günün devrildiği yerdeyim
Yeni bir nefha için beş vakit seferdeyim
Ebabil ve başı dik, çöle sürüp atımı
Gümüş renkli bir günün devrildiği yerdeyim
Evvel olan evveldir dağın ardı tan yeri
Kör bir bakış kadar kör, gezdim durdum serseri

Çavlan kesilmiş hicran, zerreden âsumâna
‘Şeb-i Arus’ ne zaman ya Hazreti Mevlânâ