Mevlana Celaledin Rumi k.s.

MEVLANA CELALEDDİN RUMÎ (k.s.)
’’Şeb-i Aruz’un 740.Yıl Dönümü Anısına’’

Adı Muhammed idi, lakabı Celaleddin
Mevlana ünvanıdır, babası Bahaeddin*(k.s.)

Anne Mümine hatun, diyar-ı Horasan’dan;
Soyunda Mübarek zat; İbrahim Ethem Sultan (k.s.)

Arza teşrif eyledi, bin iki yüz yedi de;
Mevlana Celaleddin(k.s.) ,Horasan/ Belh şehrinde

Ol Resul’e (s.a.s.) dayanır, Bahaeddin’in soyu;
Moğol istilasıyla tedirgin oldu boyu

Bin iki yüz on iki; yılı hicret ettiler
Belh şehrinden kalarak; Karaman’a geldiler

Selçuklunun Sultanı; Alâeddin Keykubat
Konya’ya davet etti; teşrif etti veli zat*

Sultan-ül Ülemâdır; lakabı babasının
Semeresini gördü; oğlundan, çabasının

Babası Bahaeddin(k.s.): onun ilk hocasıydı
Mevlana (k.s.) ise onun; gönlünün goncasıydı

Diğer hocalarıysa; Muhyeddin Arabî (k.s.)
Osman Nuri hoca ve (Saadetin Hamevi (k.s.)

Hizmetinde bulundu; Seyit Burhaneddin’in (k.s.)
Büyük terakki etti; dergâhında velinin

Henüz beş yaşındayken; kerameti görüldü
Ayak bastığı yerde; sevgi ağı örüldü

Türkmen Şems-i Tebrizî; (k.s.) ,avdet etti Konya’ya
Ondaki kemalâta; hayran oldu Mevlana(k.s)

Buluşup iki derya; ummana dönüştüler
İlim meclislerinde; nur, feyiz bölüştüler

İki dostun sohbeti; durdurdu vakitleri
Aylarca Mevlana’yı(k.s): görmedi müritleri

Bu durum sebebiyle; kıskançlıklar belirdi
Mevlana’yı (k.s) görmeyen; hasretinden delirdi

Ol pîr’in küçük oğlu; en başta Alaeddin
Gayri memnundu Şems’ten; duyuyordu büyük kin

Tefrika yayılınca; bir araya geldiler
Ahd-ü peyman* eyleyip katle karar verdiler

Ol Şems şehit olunca; kederlendi Mevlana(k.s)
Kırk sekiz bin beyitle; seslendi tüm cihana

Hasretiyle kavruldu, gönlü ilhamla doldu
Ol Divan-ı kebiri böylece vücut buldu

Hüsameddin Çelebi(k.s) ,en takva oğlu idi
Hilafet görevini, bu yüzden ona verdi

Ve yazdı Mesnevi’yi; ol muhterem Hünkâr zat
Yirmi altı bin beyit; her birinde ayrı tat!

Diğer iki eseri; şunlardır muhâtaba
Fîhî Mafih,Mektubat; ve de Mecalis Seba

Şeb-i Aruz vaktinde Konya oldu son evi
Kıldırdı namazını; Sadreddin’i Konevi(k.s.)

Mesneviyi açalım, birkaç deyiş seçelim;
Bu hikmet deryasından, birkaç yudum içelim:

Her haliyle diyordu ’’İslam’ın gür sesiyim
Sağ olduğum müddetçe, Kuran’ın kölesiyim’’

’’Uçmak, suda yürümek; değil büyük keramet
Alçak iken yükselmek; velilikte alamet’’

’’Nefse ait zevkleri; terk etmektedir takva
Kul nefsine uyarsa; mahveder onu hevâ*

’’Çöp üstünde bir sinek, yüzüyorken idrarda
Yüzdüğnü deniz sandı; kendin kaptan-ı derya!

’’Kili görüp sormuşlar; gül kokuyorsun niye?
O kil de cevap vermiş,-Gülle komşuyum diye

O asla çalmamıştı; ne tambur, ne dümbelek
Mesnevi’de geçen ’’Ney’’; İnsan-ı Kâmil demek*

Başka bir ifadeyle; varlığında yok olmak
Benliğinden sıyrılıp; varlık da özü bulmak’’

’’Gel ne olursan ol, gel! İster bin kez tövbe et!
Bin kez bozmuş olsan da! ’Tüm kullara bu davet!

Mevlevilik yolunun; gönüllerdir hep evi
Soyundan gelenlerin, ünvanıdır ’’Çelebi’’

Yayıldı dört bir yanda; çığ gibi mukaddes din
Engin hoşgörüsüyle; zayi oldu nefret, kin

Feyizli sohbetleri; tattırdı bahtiyarlık
Merhamet ve sevgiyi; gördü onda insanlık

Haksöyler’im ne yazsam; kâfi gelmez tarife
Bu mübarek zatların; hali ayan arife.

*Bahaeddin; Bahaeddin Veled/
*Aht-ı peyman: Yemin etme, söz verme, sözleşme anlamındadır/*Hevâ: Nefsin; sevdiği insana yaptırmayı emrettiği kötü şeyler/
*İnsan-ı kâmil: Bütün dünyevi kir ve kötülüklerden nefsini arındırmış, ilim ve hikmet sahibi kişi
*Kudduse Sırruh (k.s.) (Allah c.c. onun sırrını mukaddes etsin, demektir
*Şeb-i aruz: Hz. Mevlana’ya göre (k.s.): Ölüm; müminler için düğün günü, yani sevgiliye, Mevla ‘ya kavuşma günüdür