Belh şehrinde yıldız misali doğdun.
İlim deryasının narı Mevlana.
Cümle ariflerin kalbine doldun,
Âlem varlığının sırrı Mevlana.
Hacı Bektaş Veli’den aldın himmet.
Pir Şems Tebrizi ile ettin sohbet.
Sözlerinle oldun dünyaya ibret,
Lütuf âleminin varı Mevlana.
Yüreğinde sınırsız bir tevazu;
Sende kardeş oldu kurt ile kuzu.
İlminle erittin çözülmez buzu,
Gönül sevdasının kârı Mevlana…
“Kim olursan ol yine de gel” derdin.
Kâinatın onca sırrına erdin.
Hakk’ın kelamını yaymaktı derdin,
Cümle ariflerin harı Mevlana...
Evlatlar verdin birer nur misali.
Saldın ocağından derviş timsali.
Söylediğin sözlerin yok emsali,
Gevher’le Kerra’nın yarı Mevlana.
Öfkede kuru toprak gibi oldun.
Miladın doldu çiçek gibi soldun.
Cümle âlimin yüreğine doldun,
Olgun yüreklerin piri Mevlana...
Şahin der Mevlana yüce pirimiz.
Onunla doğruyu söyler dilimiz.
Şeb-i Arus’a ulaşsın serimiz,
Ruhlar diyarının diri Mevlana.
Kayıt Tarihi : 22.2.2022 23:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
18 / 06 / 2009
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!