Mevlana Şiiri - Abbas Paksoy

Gönlünü kaptırmış, Allah yol’una.
Kapı’sını açmış, doğru kul’una.
Hor bakmamış, kılığına halına.
Kim olursan ol, gel demiş Mevlana.

Bu yol, yaratanımın tek yol’udur.
İsyan etse de, Rabbimin kul’udur.
Rahman kapı’sında, rahmet doludur.
Kim olursan ol, bul demiş Mevlana.

Dünya fani, bizler gelip geçeriz.
Günü gelince, hepimiz göçeriz.
İnşallah, Abu-Hayat'tan içeriz.
Kim olursan ol, dal demiş Mevlana.

Ruhumuzda, beden’den ayrılınca,
Sevap-Günah ayrılıp, sıyrılınca,
Günahsızlara, cennet buyrulunca,
Kim olursan ol, kal demiş Mevlana.

Irk’ın, neslin, asla üstünü olmaz.
Kibir, gurur, Hak yol’unda kalmaz.
Kimse kimsenin, rızk'ını çalmaz.
Kim olursan ol, bil demiş Mevlana.

Doyur artık, gönlünün ova’sını.
Kaç yıl süren, faninin safha’sını.
Öksüz, garip, yetim’in dua’sını,
Kim olursan ol, al demiş Mevlana.

Paksoy öğrendi, sır’lı yapısını.
Alamazsın, dünya’nın tapı’sını.
Gönlündeki, güzellik kapı’sını,
Kim olursan ol, çal demiş Mevlana.