Mevlana Şiiri - Ahmet Oğultarhan

Masiva kül oldu varlık farkında,
Dosta doğru kanat çırptın Mevlana.
Vahdeti öğrettin kesret çarkında,
Zerreyi ummana kattın Mevlana.

Yetmiş iki millet aslında birdi,
Cidalin kaynağı benlik kibirdi,
Tedavi uhuvvet, Hakk’ı zikirdi,
Muhabbet bağını ördün Mevlana.

Dünya ukba hepsi maksuda perde,
Kalpler darmadağın hisler seferde,
Akıl mahdut aşkın olduğu yerde,
Fenayı bekada yaktın Mevlana.

Arzdan semavata ibretlik bakış,
Mahluktan Halık’a uzanan akış,
Vacibü’l Vücut’ta varlığı yakış,
Lahuti nağmede döndün Mevlana.

Manayı ismiyi aradan kaldır,
Manayı harfiye tefekkür daldır,
Esbab müsebbibin önünde şaldır,
Hakikatı nazara verdin Mevlana.

Gönül gözlerime hicaplar indi,
Dünyevi muhabbet özüme sindi,
İblis’i şeytan eden hasetti kindi,
Mahviyet sırrını açtın Mevlana.

Tayyı mekan oldun tayaran ettin,
Bastı zaman oldun seyaran ettin,
Mesnevi dilinden fevaran ettin,
Çorak topraklara yağdın Mevlana.

Ahmet’im kemale eremez misin,
Onun iklimine giremez misin,
Marifet güllerin deremez misin,
Hikmet mektebini kurdun Mevlana.