Mevlânâ Şiiri - Şehri Karakaya

Dinleyin sözümü bir bakın canlar,
Sevginin direği kolu Mevlânâ.
Niyyeti hâlistir, arifler anlar
Hoşgörü kaynağı, dolu Mevlânâ.
* * * * *
İnsan kalbi kırmak en büyük suçtur.
Muhabbet bağında kanatlı kuştur,
Sohbeti, meclisi,ne güzel hoştur
Hakikât şehrinin,yolu Mevlânâ.
* * * * *
Daim Mevlâ'sına eğiktir başı,
Sems-i Tebrizidir onun yoldaşı.
Arifler gönlünde bir mezar taşı
Erenler yolunda,halı mevlânâ.
* * * * *
Hamdı, pişti,yandı,yaşam öyküsü
Şeb-i arus dediölüm uykusu.
Herkesi sevgiye davet duygusu,
Biçare canların,yârı mevlânâ.
* * * * *
Tasavvuf mektebi meclisi onun
Davete icabet, kurtuluş sonun.
Kin ve nefret boştur, sevgiye konun
Barış peteğinde,arı Mevlânâ.
* * * * *
Zalim nefsim beni kolayca salmaz
Eyvahlar demeden hak yolun bulmaz
Mesnevi dersini almadan olmaz
Tebliğ ateşinin,koru Mevlânâ.
* * * * *
Tevazuda toprak,öfkede ölü
Merhamette güneş,Habibin gülü
Nefsi nâra yaktı,savurdu külü
Cömertlik dağının, karı Mevlânâ.
* * * * *
Bu yol hak yoludur götürür aşka
Kurtuluş istersen yol yoktur başka
Sevgi ilahidir,garkolsam keşke
Muhammedî aşkın,zârı Mevlânâ.
* * * * *
Sevgi ve hoşgörü, lazım insana.
Kaynağı Konya'da varıp alsana
Zulmeti terkedip, nura dalsana
Karanlık dünyanın,farı Mevlânâ
* * * * *
USTAOĞLU saygı sevgi bulalım,
Huzurlu bir hayat, dünya kuralım
Şâhı ulemâya gidip soralım.
Beşer huzurunun,sırrı Mevlânâ.
Şehri Karakaya (Ustaoğlu 2008)