Mevlana Şiiri - Rıfat Şensever

Belh şehrinde doğdu ülke Horasan
Bu günkü tarifle yer Afganistan.

Mümine Hatundu nur yüzlü ana
Mevla’nın ödülü evlat Mevlana

Sultanı Ulema idi payesi
Hayırlı bir evlat idi gayesi.

Babası Bilginler Sultanı idi
Celaleddin O’nun öz canı idi.

İstila edince Belh’i Moğollar
Onlar ailece yola çıktılar.

Henüz beş yaşında çıkmıştı yola
Aile Nişabur’da vermişti mola.

Bilginler sultanı karar vermişti
Feridüddin Atar mürşit seçmişti.

Celaleddin’in zekası pekti
Feridüddin’in de ilgisin çekti.

Bıkmadan okuyan hem de yazandı
Derslerde daima takdir kazandı.

Bağdat’a çekmişti nasibi O’nu
Kâbe’ye varmakmış bu yolun sonu.

Hac farizasıyla kalbi nurlandı
Dönüşünde meşhur Şam’a uğradı.

Malatya,Erzincan yolundan geçti
Karaman’a geldi yurt diye seçti.

Mevlana gelip de yerleşsin deyi
Emir Musa yapmış ol medreseyi.

Gevher hatun ile izdivaç etti
İlk çocukları Sultan Veled’ ti.

Aladdin Çelebi kalp incisiydi
Çocuklarının ikincisiydi.

Emri Hak gelince Gevher Hatuna
Metanetle rahmet diledi ona.

Bir davet gelince tez yok,yarından
Selçuklu Devleti Hükümdarından.

Davete icabet etmek güzeldi
Karşılama ne de güzel törendi

Bilginler Sultanı ömrünün sonu
Konya’nın toprağı çekmişti O’nu

Mezar yeri Gül Bahçesi seçildi
Dergah-ı Mevlana ‘ya defnedildi.

Mevlana’yı bir tek varis gördüler,
Talebe,müritler O’na geldiler.

Mevlana İplikçi Medresedeydi
Tasavvuf ve ilmin zirvesindeydi.

Sırlar alemine karışıyordu
İlim öğretmede yarışıyordu.

Şems-i Tebrizi’yle karşılaşınca
Sırlar alemine tam ulaşınca.

Şems’te gördü mutlak kemal varlığı
Geçti inzivaya gördü darlığı.

Namazım Sadrettin kıldırsın dedi
Konevi’nin dizde takati bitti.

Hamdım,piştim,yandım dedi sonunda
Yaratan yanına aldı Onu da.

Ağlamayın dostlar ardımdan sakın
Gün düğün günüdür vuslat çok yakın

Hazreti Mevlana sırra ermişti
Ölüm Günüm Şeb-i Arus demişti.

Ariflerin gönlü mezardır bize
Yerde aramayın görünmem size,

Dedi anlayana, verdi nasihat
Mekanın Cennettir nur içinde yat.