Mevlâna Şiiri - Mansur Ekmekçi

Mevlâ’m seni cismi ile yaratmış
Gönlümün mihmanı, yarı Mevlâna.
Sevgiyle nakşedip, nurla arıtmış
Yanan yüreklerin karı Mevlâna.

Sevgi Mevlâna’nın diğer adıdır
Muhabbet ehlinin gönül tadıdır
Sevgisiz kalan kul aşkın yadıdır
Gönül kapısının şarı Mevlâna.

Hâkkın rahmetiyle vücuda doldu
Beşeri âleme bereket oldu
İlim, irfan ile tefekkür buldu
Gülistan bahçede arı Mevlâna.

Kur’an tezgâhında aşkı okudu
Fıkıh, Tefsir, Hadis ile dokudu
Dergâhında bülbül gibi şakıdı
Mâna âleminde iri Mevlâna.

Müridin kalbine şavk veren ay’dı
Hâkkın kelamını kullara yaydı
Divan-ı Kebir’i Mümine paydı
Mesnev deryasının miri Mevlâna.

Cezbe’yi, âlimden önce getirdi
Bülbülün aşkını güle yetirdi
Savaşı, kavgayı, kini bitirdi
Barışın elçisi, eri Mevlâna.

Alçak gönlü ile tevazu gördü
Şefkat meclisinde merhamet ördü
Takva defterinden kibiri sürdü
Hikmet sayfasının peri Mevlâna.

On sekiz beyit’i yazdı yürüdü
Nefsini yerlere serdi yürüdü
İnsan dergâhı’nda erdi yürüdü
Mansur’un kalbinde diri Mevlâna.