Mevlana Şiiri - Musa Kurtaran

Gönlünün pınarları çağlayandı cihana.
Bakışın bile serinlikti her türlü insana.
Ne yanan ne de yakana,
Gel! sözünü esirgemeyensin.

Aşk ilaç gibi, diriltir her hasta gönlü.
Şevk ateştir aleme, açar aşkın önünü.
Sen ki ya hu, aşk ve şevk içinde,
Gönül postuna insan olanı buyur edensin.

Sanma ki unuturuz senin hakka hizmetini.
Aleme rahmet olanın sana olan muhabbetini.
İndirip de gönüllere sevginin en güzel katını
Öbür dünyaya sessizce göçüverip gidensin.

O ellerin ki edepten, yeninde birleşti.
Boynu bükük garipler sanki seninle bir eşti.
Şanın şimdi çok şükür yedi düveli aştı.
İsmine yakışan en kutlu yerdesin.

Izdırabı kılıç gibi, göğsüne kuşandın.
İstilanın ortasında çilelere boyandın.
Hamdın, piştin ve yandın.
Lezzetlerin en yücesi, aşk ile meşk edensin.