Mevlâna Şiiri - Abdullah Satoğlu

Selâm sana pirler piri Mevlâna
Oldum sevginin esiri Mevlâna.

Geldi semâ semâ vecd ile Şah’a
Ben gibi hâkirin biri Mevlâna.

Sencileyin mürid oldum Seyyid’e
Arındı gönlümün kiri Mevlâna.

Şems-i Tebrizî ki ışıktır bize
Bahşetse n’ola iksiri Mevlâna.

Hiç görmedi dünya dünya olalı
Sen gibi mütefekkiri Mevlâna.

Aldım da feyzi manzum Mesnevî’den
Attım nefsimden kibiri Mevlâna.

Çözmede Mesnevi mânâ sırrını
Hazla bal ettim zehiri Mevlâna.

Uyandım gafletten buldum gerçeği
Gördüm Divân-ı Kebîr’i Mevlâna.

Şeb-i arus için mekân tutmuşuz
Konya gibi nûr şehiri Mevlâna.

Kubbe-i hadrâ’da buldum huzûru
Gördüm seni orda diri Mevlâna.

Bozdun da tövbemi duydum nedâmet
Ettim ihlâsla zikiri Mevlâna.

Hayrandır sana müslüman Mecûsi
Getir imâna münkiri Mevlâna.

Devâ kıl Hünkâr’ım yanmış gönüle
Dindir gözdeki nehiri Mevlâna.

Tutuştum ney’deki aşk ateşinden
Kırdım zulmetten zinciri Mevlâna.

Öyle mestiz ki biz, kudumle ney’le
Salarız arşa tekbiri Mevlâna.

İlahî bir muhabbetle sarhoşuz
Hoş buluruz her takdîri Mevlâna.

Kabul et dergâha çevirme n’olur
“Allah kulu” bu fakiri Mevlâna.