Mevlâna Şiiri - Aşık Osman Feymani

Sekiz asır önce gelmesi ile,
Değiştirdi bu hayatı Mevlâna.
İlim kervanını sürdü menzile,
Sevgi yaptı meşakkatı Mevlâna.

Doğudan batıya bir yıldız aktı,
Ezelden ebede izler bıraktı,
İslâm’ın nurundan kandiller yaktı,
Aydınlattı kâinatı Mevlâna.

Resul’ün yolundan zerre çıkmadı,
Yapılmışı tamir etti yıkmadı,
Hep çalıştı, usanmadı, bıkmadı,
Halka sundu iltifatı Mevlâna.

İnsan bir olmazsa dışı-içiyle,
Vakit ölür imiş sözün hiçiyle,
Gönüllere kurdu aşk kerpiciyle,
Yıkılmayan saltanatı Mevlâna.

Âlemden âleme yapıp bir gezi,
Fikirleri, hoşgörünün körfezi,
Konya’yı eyleyip ilim merkezi,
Başlatmıştır harekâtı Mevlâna.

Şems’in eşiğinde olup talebe,
Mürşitsiz makama çaldı galebe,
Bağdat’a Basra’ya Şam’a Haleb’e,
İlan etti hakikâtı Mevlâna.

Muhabbetsiz gönleri boş gördü,
Katılaşmış vicdanları taş gördü,
Herkesi hâliyle sevdi, hoş gördü,
Halka sundu sadakatı Mevlâna.

Sema meclisleri, Ney’in sesiyle,
Savaş etti küfrün efsanesiyle,
Binlerce beyitlik Mesnevi’siyle,
Harman etti hâsılatı Mevlâna.

Takkeli Dağı’nın mazisi-çağı,
Meram ise sanki bir irem bağı,
Bereket ambarı Konya toprağı,
Mamur etti harabatı Mevlâna.

Belh, Horasan, Mekke, Karaman, Konya,
Mesnevi ruhuyla aydındır dünya,
“Gel çağrısı”, dinler arası kimya,
İnsanlığa el uzattı Mevlâna.

Sıkıntıya kalsa bile maruzda,
Nefse hükm eyledi bir taarruzda,
Manevi âlemle, Şeb-i Aruz’da
Hiç kesmedi irtibatı Mevlâna.

Mesnevisi Farsça, kendi öz Türk’tür,
Horasan eridir, belli bir ırktır,
Feymânî, himmeti evrende çarktır,
Kur-an’a dır itikadı Mevlâna.