Mevlana Şiiri - Lütfi Ayhan

Özlem Kokar Hasretim

Söndürmedi asırlar yaktığın bu çerağı
Gün geçtikçe büyüyor sana olan hasretim
Duyduğum sevgilerin bilesin son durağı
Bu dünyada değildir Ahiret’de Cennetim.

Şairler ülkesinin sen masum sultanısın
Söylediğin her sözden dalgalanır Akdeniz,
Hoşgörü lügatinde en başta senin adın
bu yolda kölen çoktur en basiti bendeniz.

‘’Kuran’ın bendesiyim’’ diyorsun ya Mevlana
Bizde senin yolunda yanında arkadaşız
Haykıralım birlikte kulak versin tüm dünya
Adem’in torunuyuz bu yüzden hep gardaşız

Tutuşturdu dünyayı kalbinde yanan ateş
Kışları bahar etti yürekteki sevgiler
Şems’e verdiğin aşkın şu dünya ya bir Güneş
Bu aşkın kıvılcımı Mesnevi den beyitler.

Bilmezdik sen olmazsan gökteki Süreyya’yı
Zühal öksüz kalırdı, Ülker bizlere nadan
İnsanlar bizi bilmez tanımazdı Konya! yı
Divandaki beyitler öksüz kalırdı inan

Şu çölün ortasında bir vahadır bu Konya
Mesnevi beyitleri bu vahanın gülleri
Bildi seninle herkes öğrendi bak tüm dünya
Gönüllerde açılan sevgiden nergisleri

Abdülkerim Ayhan
L.A.Ü. İNG. ÖĞRETMENLİĞİ