Mevlâm senden duâm,
Cânâ ilacın ver.
Sâdık benden olam,
Ruha mîrâcın ver.
Kanar durur yaram,
Gönle eczâcın ver.
Derde dermân bulam,
Sabır mizâcın ver.
Hâlim Hâbil misâl,
Dosta ferâcın ver.
Yakın olsun visâl,
Zulme iz’âcın ver.
Düğüm oldu yollar,
Rahmet nessâcın ver.
Sana açık kollar,
Nusret6 sertâcın ver.
Nurdan tohum saçam,
Hikmet ağacın ver.
Paslı kilit açam,
Akla sirâcın ver.
Yûnûs şekva haram,
Gönle amacın ver.
Balı bala banam,
Rıza yamacın ver.
Kasım 2016
1 Cân: İnsanın duygularını taşıyan iç âlemi, gönül, iç 2 Ferac: Kurtuluş
3 Visal: Sevdiğine kavuşma, vuslat
4 İz’ac: Yerinden koparıp atma, rahatsız etme
5 Nessâc:Dokumacı
6 Nusret: Üstünlük, başarı
7 Sertaç: Baş tacı edilen, çok sevilen
8 Sirâc: Mum, meş’ale
Kayıt Tarihi : 30.5.2021 19:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!