Mevladan Dilegim Şiiri - Kanber İhsan Öcel

Tanrı merhamettinden yoksun olsun uzun yaşamın
Sevgi sözü duymasın inci takılı kulakların / kimseden
Uykusuz gecelerin uzun eğlencen olsun / yalnız kalasın
Elinde ki nasibin düğümlensin boğazında / yutmayasın

Yolun da taş olsun dostun diye bildiklerin
Her köşe başında adın çıksın biriyle / dile düşesin
Yüreğin kaynasın, dilin ateş olsun ağzında / elmas misali
Gülün dikeni tenine, sözün acısını mutlak duyasın

Dünya’yı zifir karanlık bir gök dilerim gözünde
Yakınında bulunsun her şey ama dokunmayasın / elinle
Yaş eksilmesin her dem kibrinden yanaklarında
Çıkmaz sokakla son bulsun yolun / kala kalasın

Ümmet dilensin gözlerin her kapıda / kul da
Ermeyesin bülbül gibi muradına / mutluluğu tatmayasın
Bir kof yar olsun kolunda bir fiil
Her sözü diken batsın ak pak tenine

Dahasını Mevla dan bulasın demek vardı amma
Ona da dilin dönmesin söylemeye canda
Kurusun gözlerin ayrılsın akı karadan / bedenin solsun
Dökülsün saçların tarak yüzü görmeden / dileğim

Etleri çekilmiş tırnaklarınla cüzzam’a dost bir hayat
Varmasın adımları azrail’den başka evine kimsenin
Kem bir gözle devrilsin boyun / yerle yeksan olasın
Yatalak bir hayat dilerim uzun ve umutsuz / sana

Acı dostun, yılan zehri dolaşsın damarlarında
Dokunduğun her şey taru - mar olsun elinde
Kırılsın umudun mecalsizce tek başına bir dam da
Tüylerin ürpersin geceleri uğursuz baykuş sesiyle

Senin için diledim
Kader, kısmet, şükür
Üçü kardeş gibi dir
Allah büyük kötülük eden kul’dur