Mevla'ya Şiiri - Recep Marangoz

Dövüne dövüne akıyor sular
Yol alıpta çağlaması Mevla’ya.
Birbirine bakan o yüce dağlar
Dereleri bağlaması Mevla’ya…

Çakılır bulutlar gürler delice
Arza rahmet iner emir gelince
Herkes zikreyliyor kendi dilince
Bebeklerin ağlaması Mevla’ya.

Arısız kovanlar çalışmaz susar
Baharın havası bir başka eser
Bütün canlılar toprak’a basar
Tabiatın canlanması Mevla’ya.

İnsanı topraktan övdün yarattın
Tövbe kapısını açık bıraktın
İbrahim’e sen kendini arattın
Aklı fikrin yorulması Mevla’ya.

Sebili düşün son din İslam dini
Gönül kapısında aradım seni
Bahşettin kullara bu fani hanı
Yolcuların eğlenmesi Mevla’ya…