Verdiği nimetlere her nefes şükrederim.
Yaratan bu kuluna ne vermişse hoş vermiş.
Abit değilsem bile, hamt eder, zikrederim,
İman dolu bir gönül, iman dolu baş vermiş.
Bilirim, Hakk indinde taş bile hak etmedim,
Ama kurban olduğum ekmek vermiş, aş vermiş.
Berduş bir ruh ve berduş bir beden taşıyorum,
Beni toparlamaya vefalı bir eş vermiş.
Ve o vefalı eşten, soyumu sürdürecek,
İki arslan parçası evlat vermiş, peş vermiş.
Kabul etmesem bile güya çok tembelmişim,
Rabb'im tembel kuluna tam tembelce iş vermiş.
Nimetleri saymaya vade yetmez, güç yetmez,
Deryaya göre dalga, dağa göre kış vermiş.
Taş taşımaktan zormuş düşünen baş taşımak.
Ellere jakuziler, bana soğuk duş vermiş.
Kimi zevk-ü sefada,kimi cevr-ü cefada,
Nihayet her birine bir mezar, bir taş vermiş.
"La yüs'ele" buyurmuş, sual olmaz hikmetten,
Ama Cüce kulunu, ne hikmetse boş vermiş.
Kayıt Tarihi : 5.2.2009 14:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!