Mevla’m eyler mi nasip? Şiiri - Alper Öz ...

Zaman değiştikçe insanların yaşantısı ve ihtiyaçları içinde yer alınan zamana göre yeni bir biçim kazanır. Zamanın getirdiklerine tabi olmak, çağdaş olmak anlamına gelir. Ancak, insanlığın en başından beridir var olan ve çağlara tabi olmayan duygularımız vardır. Aşk, sevgi, nefret, kıskançlık, ihtiras, kaygı ve benzeri onlarca duygu insanlığın ilk gününde var olduğu gibi son güne kadar da daim olacaktır. Zaman duyguları değiştirmeye hükmedemese de onların ifade biçimi her dönem de farklılık gösterebilmektedir. Ancak, en son ifade biçimi, her zaman en iyi ifade biçimi anlamına gelmez. Örneğin, bu çağın eleştirmenlerinin, şairlerinin bir Karacaoğlan şiirini beğenmeye veya küçümseme hakkı yoktur. Ben çağ ne olursa olsun, yedili hece ölçülü, Karac'oğlan tadındaki şiirlerin modern edebiyatımızda da yaşatılması taraftarıyım. İşte bu şiir, zamanın hükmedemediği duygularımı zamanla inatlaşan bir tarzda ifade ediliş gayretidir. Kenisine henüz seslenemediğim O Güzel'e iftah ettiğim bu şiirim öncesinde kalame aldığım birkaç söze burada yer vermek istiyorum. 'Neydi sende beni bu kadar çeken? Güzelliğin, tavrındaki zerafetin, duruşundaki asaletin, sudan daha berrak ve serin olan sesin mi? Sanırım daha da ötede. Sende, keşfedilmemiş bir sen olduğuna inanınışım mı? Belki de, hiç bir nedeni senden daha fazla umursamayışımdır.'