Mevla'm Bir Adama Çocuk Verince

Mevla'm bir adama çocuk verince
Bağçada bitmiş bir fidana benzer
Böyüyüp de bir yaşına girince
Sanki kokulu güldana benzer

İkisinde serkhoş gibi dolaşır
Üç yaşında her nesneye ulaşır
Dört yaşında gördüğüne sataşır
Beş yaşında kaşlar kemana benzer

Altısında kendi söyler düşıni
Yedisinde değiştirir dişini
Sekizinde bahta koyar işini
Dokuzunda taze bostana benzer

On yaşında konca güldür açılır
On birinde ab-ı hayat saçılır
On ikide boyu beli seçilir
On üçünde gözler mestane benzer

On dördünde güzelliğin bağıdır
On beşinde gören aklın dağıdır
On altıda yigitliğin çağıdır
On yedide sanki ceylana benzer

On sekizde belli eder arını
On dokuzda gözetir şikarını
Yirmisinde kendi bular yarını
Zencirin koparmiş arslana benzer

Yirmi beşte bıyıkları burulur
Otuzunda akan sular durulur
Otuz beşte günahları sorulur
Ataşa atılmış pervana benzer

Kırk yaşında kazel dökülür bağlar
Kırk beşinde günahlarına ağlar
Ellisinde oğullara bel bağlar
Dağ başına çökmiş dumana benzer

Elli beşte sızi iner dizine
Altmişında duman çöker gözüne
Altmiş beşte heç bakılmaz yüzüne
Ahireti gözedir süphana benzer

Yetmişinde gördükleri düş olur
Yetmiş beşte artık çöker kış olur
Sekseninde badem gözler yaş olur
Yolunu itirmiş kervana benzer

Seksen beşte artık beli bükülür
Biter ömrü takatı gücü sökülür
Doksanında hep dişleri dökülür
Geldi geçti şimdi yalana benzer

Doksan beş yaşına girip aşınca
Ölüm korkusu gelip yaklaşınca
İnsanoğlu yüz yaşına varınca
Sanki savrulmuş harmana benzer