Mevla'm Şiiri - Osman Kaya Malatya

Yoruldum usandım fani dünyada,
Kırıldı tuttuğum dal Mevla’m,Mevla’m.
Sanki ömrüm geçer oldu rüyada,
Görünmez dumandan yol Mevla’m,Mevla’m.

Fitneciye uyup yalana dalmam,
Sana canım feda asi kul olmam,
Zalimler elinden huzuru bulmam,
Beni dergahına al Mevla’m,Mevla’m.

Haksızlıklar had safhaya ulaştı,
Fırsatı bulanlar kükreyip taştı,
Muhannet elinden yollarım şaştı,
Oldum bir cefakar kul Mevla’m,Mevla’m.

Küçük dünyam sallanıyor dert ile,
Kardeş,kardeşine yapıyor hile,
Kalbimden geçeni getirdim dile,
Dikene dolaştı gül Mevla’m,Mevla’m.

Kime ne söylesem anlar tersini,
Çıkarır oldular benden hırsını,
Dost bildiğim yükseltiyor sesini,
Kırıyor kalbimi dil Mevla’m,Mevla’m.

Zalimin dilinden sine dağladım,
Nice çapulcuya umut bağladım,
Meğer deli ben imişim ağladım,
Kereminle lütfün bol Mevla’m,Mevla’m.

Umutsuz kalınca derde büründüm,
Yaralı halimle dimdik göründüm,
Hayırsız elinden kaldım süründüm,
Tutmaz oldu gayrı kol Mevla’m,Mevla’m.

Kaya der lûtfûnla çalıştım durdum,
Senin ihsanınla bir düzen kurdum,
Aciz oldum bazen kendimi yordum,
Derdime bir çare bul Mevla’m,Mevla’m.