Mevla Der Şiiri - Zeki Günay

Bülbül güle konsa, gülle aşk eder,
Aşk hem gülü, hem bülbülü mahfeder.
Kafese düşen bülbül, aşkı unutur,
Hey Hakk, illa hu, illa hu, Mevla der.

Kulun elde şarap, gezer divane,
Kim hakka yanar, kim batıl virane.
Ey yanan Kandil, şu dönen pervane,
Hey Hakk, illa hu, illa hu, Mevla der.

Bak güneşe, ışık verir gündüze,
Hafiftende olsa, dokunur yüze.
Ay güneş tutulur, yaş deyer göze,
Hey Hakk, illa hu, illa hu, Mevla der.

Bak karınca, taşır büyük nimeti,
Her hayvanda, yaradılış hikmeti.
Allah verince, kul görür rahmeti,
Hey Hakk, illa hu, illa hu, Mevla der.

Kul Zeki, mühürlü kalp bilmez mevla,
Gönül neyler, mal, mülk, fakirlik evla.
Aşkla yanan kul, kalpte gezer mevla,
Hey Hakk, illa hu, illa hu, Mevla der.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY