Mevkii Şiiri - Tekin Bekar

Huvviyeti, muhtevası, bir damla su,
Bir çiğnem et beden, hepsi bu,
Ana rahmi, geçiş kapısı dünyaya,
Dil lal iken, nefes zikreder hu hu..!

Gölgeler de arsız, çiğ bedenler,
Bedenlerde saklı, nice karanlık,
İmanın ehliyetine sahip, nurdan ruh
Yerlerde sürünür, sahte krallık..!

Zamanın duvarı, ölüm zamanı,
O Ana namzet, nice bedenler,
Fark etmeden kolluyor, hazanı,
İdrakten yoksun, dolaşır yaşayan cesetler..!

Aslına rücu, ruhun bedeni terki,
Toprağın altı, öyle bir yer ki,
Beden; çürümeye mahkumken,
Ruha tahsis edilir en büyük mevkii..!