Mevcûyum Şiiri - Bahar Sancak

Ben çok mu kalp kırdım
Çok mu insan üzdüm
Çok mu kindar biriyim
Çok mu ?

Neden merak ediyorum.
Bir kuşa bir zararım dokunmamışken
Yerden göğe kadar zarar gördüm
Görüyorum görmeye de devam edeceğim

Kalp kırmak çok mu kolay
İnsan üzmek...
Bazen dayanılmaz hafifliği oluyor acının
Sustukça sıra sıra oluyor çığlıklarım

Haykırdıkça sıra sıra oluyor suskunluklarım... En zoruda duyulmuyor sesim
İçime kaçıyor , içime iç oluyor
İçime sinmiyor hiçliklerim...

Zarar görüyorum
Zarar görüyor içim
Bir hiçe dönüşüyorum
Bir fâili meçhul gibi

Bir zerre misali
Meyûs küçük bir kız çocuğuyum
Mecrûh bir kuşum ben
Neye nereye göç edeceğimi bilmiyorum

Mevcûyum...
Yoruldu bendeki ben
Yorulmadı mı sizdeki;
Kin, nefret, kıskançlık, sevgisizlik.

Susuyorum sustuğun gibi
Susacaksınız kırdığınız gibi.