Kâinat ağacının güzel meyvesi insan
Mevcudatı insana her an hizmet ettiren
Hava ısı toprak su insana büyük ihsan
İnsanın çevresine mevcudatı getiren
Çok sevildiğimizi nankörüz ki bilmeyiz
Nimet içinde yaşar bunları hiç görmeyiz
Elini uzatana elimizi vermeyiz
Mutsuz olanın akan gözyaşını silmeyiz
Ölümlü bu dünyada kısa bir ömür süren
Nice ezalar yapan çok masumu öldüren
Dünyada ne yapmışsa karşılığını gören
İnsanca yaşamayıp insanları güldüren
Yaşantısıyla kendini kötü yola iter
Bir belaya düşmüştür artık gittikçe gider
Vicdan ise insana her an nasihat eder
İstekleri olmadan hemen hayatı biter
Ah aklım ruhum kalbim rızkın nedir bilmedim
Beş vakit davet ettin huzuruna gelmedim
Her türlü nimet verdin sana hiç şükretmedim
Eserine baktım da sanatkârı görmedim
Tövbe istiğfar için açtım ben ellerimi
Tefekküre basamak yapacam gözlerimi
Acizim kabul eyle kusurlu sözlerimi
Secdeye koy ellerim alnımı dizlerimi
03.01.2006
Osman KarahasanoğluKayıt Tarihi : 14.12.2016 01:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!