Metruk Kentin Issız Limanında Hayatım

sevdadır zahmetli yollarında yürüdüğüm
alınteridir cabası
yokuşlarında zorlandığım
duraksamadan yürüdüğüm başaşağı
hayatımın sevdamın

hayatım
bir ışık gibi gözlerin masmavi çiçekler
hayatım
kurşun yarası kadar ağır
fırtına kadar etkili
ve hayatım alıngan yaşamlara denk düşmüş bir alacakaranlık
ilkbahara düşmüş gölge
kardaki güneş
hayatım sensin benim gözlerime bak kardeş
senin imkansızlığın yok sayılışın
uzanamayışın
birlikte yürümemiz yollarda çaresiz ve karanlıklarda
hayatım birlikte ağlamamızdır kardeş
simit yiyen adama bakanarak yutkunmamız bir sabahçı kahvesinde
akşam örtüldüğünde kimsesiz mırıldanmamız umutsuz
halbuki hayatlarımız hayat katardı hayatımıza
terkettik zülleri ednaları da
ama sevgi benden ve senden alındı
erken bir savaşa zorlandık kalleş düşmanca
yaralarımız derinleşti
sevgimiz büyüdükçe kardeş
şimdi bir karanfil mi oldun
yoksa ekmeksiz bir çocuğa koku mu
uçmağa varıp dergaha mı durdun
unutulmuşlara mı karıştın

neden gözlerinin karası görülmez oldu kırmızıdan,
mehtaba yabancı mı durdun
denizlerden dışlandın gereksizce
kırlar da sana uzak düştü
evlendin kahpe kaldırımlarla
kötü yola düştün

Ah gönlüm
unutmaz ne dağı ne de taşı
bir kısrak taşır içinde gepgenç
her gün turlar tüm dünyayı
her şeye şahit olur yutkunur sessizce
ağlayanları da es geçmez
gülenleri de
bekler sırasını adam gibi efendice

toplaşın içimizdeki tüm çocuklar
hep birlikte ve koro halinde
sevdamız kirletildi aç köpeklerce
onlarsa gayya kuyusunda şimdi
çoktan gönderildiler ama

bir ekmeği çalmadık kimseden
durduk zulmün karşısında seslice
çeksek de çilemizi
kınlarımızda paslanmadı kılıçlarımız

Sen yine şahin bakışlı kardaşım ol
eğme başını dimdik
ağlasak da eskisi gibi
belli etme n.olur

Ekmektir yine kavgamız
zalime karşı
bir de özgürlük
özgürlük her yaşayan gibi
her yaşayanın özgürlüğü

ve dost olmak isteriz
çiçeklerle dağlarla
insanlarla

Kaybettiklerimize ağlar bekleriz
Aklımız ve gönlümüz hala ordadır
Nasıl bıraktıysa bizi hayat
Biz hala o terkedilmiş kentin ıssız limanındayız