Metruk Cinayet Şiiri - Cenk Kolçak

Şiir giyindiğim metruk yerleri oluyor bu şehrin
Yalnızca doğurganların iyi bildiği
Çıkmazların, çarşıların içinde…

İliklerimi çözüp indiğim cinayetli gece
Boynuma uzanan elleri saydım
Arkadaşlarım karanfil topluyordu ötede
Şiire bürüneceğimi bilmezcesine

Soyunup çırılçıplak çektim,
Hıçkıran derimi kentin gönderine
Herkesin burcu olan ama,
Harcı olmayan uzaklar aradım

Sofra bezine sığmayan kırıntılar düşürdüm
Tuzumu kışlara, cümlemi kırlara...

Her gece her gece
Kendi kavını döken bir kadın ağzıyla
Devinip durdum tanrıya
Kalbi öz suyuyla dolu bir gök, kaynağını nasıl kurutur diye

Güneşe çıkardım kasıklarımı ben de,
Yakamda paçamda eril tırnakların iziyle!

Bir gün de şöyle dedim;
Görücüleri bol mahrem yerlerinizde
Bir şiirdir geziniyorum
Gelin boğazlayın beni
Büyümeye doyamıyorum!