Hüznün metruk kentinde ben olmaktan çıktım
titreyen bir geleceğin sevgi gölgesinde üşüyorum sensiz
tüm umutları ulaşamadığım her şeyine ayna kılıp
bir ezginin en güzel sesinde susup kalıyorum aşka
beni de çalıyor teller ve”el”ler bilesin
sorgum kurlarına endeksli
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
