Metruk aşk şehrinden Son Çağrım

Hüznün metruk kentinde ben olmaktan çıktım
titreyen bir geleceğin sevgi gölgesinde üşüyorum sensiz
tüm umutları ulaşamadığım her şeyine ayna kılıp
bir ezginin en güzel sesinde susup kalıyorum aşka
beni de çalıyor teller ve”el”ler bilesin

sorgum kurlarına endeksli
bu aşkın ekonomisinde yüreğim para etmiyorsa
düğümlenir dünya
susar ay ve Ayşeler
bulanık anlar dolar
susar beklemek
beni içmeye gelen ürkek ceylan kaçar
puslu bir düş öpülme dudağımdan öper
mevsimler oynar iklim düğünlerimde
sen hazan ben sana hep yaz/an

Hudutları huylarımın sanrılarına sarılı demler bulur seni
Seni oynar bütün can kırıkları
Kavuşmanın defilesinde göz yaşlarını sunar ahular
Kumrular kur yapar,yanılsamalarımda
Beni senden kurar aşk saati
Özledim işte yine
Yine içimdeki zil sesinle uyandım
Sarılmak istedim
Yoktun
Sensizliğin bütün ateşi kendi künyesini yaktı
Yakıldım sana
Gel hayrına küllerimi siliver can evimden