Metropol Sefilliği Şiiri - Ülkü Güven

Metropol sefilliğinden kaçanlara el sallıyorum...
Bir acıklı ayrılık makamına sattım herşeyi...
Sağlık olsun...
Bu da benden olsun sevgili...
Poseidon hikayelerine yenilerini ekliyor apartman boşlukları...
Ben karanlığı seçiyorum...
Karanlık gözlerini...
Ben kalanlardan oluyorum...
Gidenlerse senin iskeletini gönderiyorlar bana...
Çırılçıplak kalıyorsun karşımda...
Acılı tebessümlerle giydiriyorum seni...
Ete kemiğe bürünmüşlüğümü unutup,
Ruhanilerin peşine düşüyorum korkusuzca...
Relki beni de yanlarına alırlar diye...
Kainat konuşsun diye susuyorum...
Kainat da susuyor ne çare...
Deprem sonrası,uğuldaşan "imdat" çığlıklarına karışıyor Sessizliğim..
Ürperiyorum...
Tükeniyorum...
Tükendikçe güçleniyorum...

Her yan ne kadar da boş
Yıkılan hayatlar kadar da loş...
Seçebildiğim yüzlere, bıkmadan,usanmadan seni soruyorum...
Yüz çeviriyorlar acizlenerek....
Ökeyle kanatlanmış gözlerime,fecrin küstah kızıllığı vurdukça,
Bata çıka da olsa koşuyorum...
Ayacıklarım acıyor sevgili...
Yüreciğim acıyor....
Varmayı umud ettiğim menziller süslüyor saçlarımı
Lakin...rüzgar tutam tutam savuruyor saçlarımı gökyüzüne...
Savruluyorum yine....
Yayla serinliğinden sonra,
Kızgın çöl yalnızlığına razı olmuşluğumu inkar etsem neye yarar ki...
Çoktan ele vermiş beni gözlerimdeki darp izleri...
Sağlık olsun bakalım....
Bu da benden olsun sevgili...