Metropol Şiiri - Ercan Çalık

Hayat mı kaos, yoksa bu şehirde yaşamak mı?
Dinle gör ilk haberi, her gün trafik kazası...
Sabah başlar gürültü, toplu beyin travması;
Sağım, solum; kadın, erkek depresyon hastası,
Şehrin kanunu sanki tımarhane yasası.

Saatler geçmiş bekleriz, açılmamış felç trafik!
Şehrin altı üstü dolmuş sorun problematik;
Geçim zor, gelecek kaygısı, durumlar kritik!
Hayatta yaşamak nasıl olmasın delilik?
Böyle geçer ömrümüz, yaşamımız rezillik...

Şehirde lüks yaşamak, zengin olmak uğruna,
Kaybolduk birer birer metropolün yolunda,
Bir yaşam ki herkes para kazanmak zorunda...
Modern köleyiz vahşi sermayenin kolunda!
Neler kaybetmediki insanlık bu amaçta.

Metropol demek: huzursuzluk, kargaşa her an,
Sığmıyor artık içine ne araba ne insan,
Hissizleşiyor zamanla kent insanı inan!
Köy insanı bin umutla yaşarken heyecan...
Acırım ona, köyden şehre göçtüğü zaman.

Giymiş takım, altta araba, cebinde para,
Yüz takla atlıyor, yapar birde bin numara..
Paranın esiridir, göz görmüyor manzara,
Ne yazık! Bilmezmiş varlığını, nedir doğa,
Yıldızlardan bahsederler, o neymiş acaba...

Rüzgâr ve yaprak sesiyle, kuşların şarkısı,
Pencerenden süzülür güneşin pırıltısı,
Dereler çağlar, dağlardan duyulur yankısı!
Pırıl, pırıl gökyüzü ve tabiat havası,
Cennet doğaya benzermi şehir yaşantısı?

Tabiatta zaman bulamazsın sıkılmaya;
Aldığın nefeste haz, damakta tat tatmaya...
Ömür geçmeden başlamalı artık yaşamaya.
Şehrin ruhunu yoran havasından kaçarsın ya!
Gidiyorum, dostlarla doğada buluşmaya.

Metropol de tükeniyorsun, bin gam bin keder...
Bakmışın, ömrün boşa geçmiş olmuşsun heder,
Git, keyfine dal, şehre bağlanmak değil kader,
Deniz, orman ve doğa, yaşa kral gibi ender!
Dinle ruhunu, odur sana en doğru rehber...

Metropol de durma çalış, bitmiyor asla iş;
Yorulmak yasak sana, devamlı koş ve yetiş..
Eksik her zaman bir şey, Bitmez hiç alış veriş
Erir biter insan şehirde yapmaktan didiş!
Bir bilen varsa anlatsın, Nereye bu Gidiş.

Âhir zaman alameti, zaman hızlı geçer...
Koşturmaktan dakika saniye gibi düşer;
Kaygı, korku, endişe, Bitmiyor meseleler,
Metropol de böyle bu, Anlamaz garip beşer,
Uzun yaşam isteyen, Doğa hayatı seçer.

Haydi, gidelim artık, yetti şehrin gailesi,
Zaman az kaldı! bitmiyor dünya telaşesi..
Ölüler bile yaşar kabrinde bizden iyi!
Bir name gibi, ne hoş kim bilir dinlemesi;
Kabrinde, gürültü yerine duy bülbül sesi.