Metroda Bir Genç Kızın Yüreği

Eklenen hayatlar nerde eklenir birbirine...Ben seni hiç tanımadım.Bir akşam vakti,güneşin batmasına az kala,metro istasyonunda bir ben,bir de sen! Otururken bankta yan yana,nerden baktım gözlerine...Ağlamaklı bir haldeydin...Seni hiç tanımıyordum,beni bilmiyordun...Ben bir orta yaşlı,sense baharında genç bir kız! ...Sana aşık olmak aklımın ucundan hiç geçmedi...Ben aşkı hep yaşadım,yaşıyorum..Artık yeni bir aşka gerek yok...Ama senin gözlerin,hüznün beni etkiledi...Ve yazmaya başladım sana...Sen farkında bile değildin...Ayakta idim vagonda...Son durağa kadar bitirmiştim yazdıklarımı...Üçyol’da indin sen de...Çıkış tünellerine bile aynı yollardan gidiyorduk...Sana yazdığımı söylemek geldi içimden...Tünellerden çıktık...İzmirspor'a doğru beraber yürüdük.Ben sana bir türlü söyleyemedim yazdığımı.Son bir kere daha denedim..Olmadı.Durdum ve gidişine baktım kızım..Hüznünü alamadım yazdıklarımla...Ben sana yazmıştım..Söyleyemedim.'Güle güle kızım,güle güle.... 'Yüreğim yüreğine bir dost, bir arkadaş olmuştu. Yüreğindeki hüznü, seninle paylaşmıştı... Bilsen de bilmesen de, bu şiir sana yazıldı.