METROBÜSTE YEĞENLE BİR FİLM GİBİ – II. PERDE
Yeğen diyor ki:
“Dayı, şu insanlar neden hep camdan dışarı bakıyor?”
Dedim:
“Evladım, herkes kendi yansımasını seyrediyor,
kimse nereye gittiğini bilmiyor,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta