Metro Düşüncə Lə Ri

Xoşum gə lsə də ,
gə lmə sə də ,
endim metroya
Hansı işi
xoşumuz gə lə - gə lə
görürük ki? !
Baxıram...
Gözlə r...
Üzlə r...
kimisi qə mli...
kimisi laqeyd...
Kimisi mürgülə yir.
Ani çimir elə mə yi
qə nimə t bilir.
Özümü fantastik kinolarda
olduğu kimi hiss edirə m.
Sürə tlə , kə skin hə rə kə tlə
hansı sonsuzluğasa gedirə m.
Hamı heykə l kimi
sə ssiz - sə mirsiz.
Bircə üz görmürə m
qayğısız. qə msiz.
Bə lkə onlarda mə nim kimi
bir də rd oduna yanır.
Görə sə n, ölə ziyə n ümidin
arxasınca boylanır?
Nə isə ...
Bir stansiyada
dayanır qatar.
Düşə n düşür
minə n minir...
Qə ribə dir...
Baxışında qə m gizlə lmiş,
üsünə hüzün ə lə nmiş,
arıq bir gə nc
durur ayağa.
Yer verir
başı üstə dayanan qocaya.
Orta yaşlı bir kişi
Nə zakə tlə yol göstə rir qadına.
Zahiri görünüş aldadıb mə ni
Heç də hamı laqeyd deyilmiş.
Atalar necə də doğru söylə yib:
Ə slində olan dırnağında bilinə rmiş.
Qanımızda, kökümüzdə dir nə ciblik
Bu duyğu ucaltdı mə ni bir anda
Bu soyuqluğun, laqeyidliyin
arxasında.
Gör bir nə lə r, nə lə r gizlə nibmiş? !