Metris...Oğul...Anne...

Metrisin üstüne kar düşüyor oğul
Penceresine
Tel örgüsüne
Sağır duvarına kar düşüyor oğul, duvarına.
Duvar dibindeki huzursuz kardelenin üstüne…

Avuçlarına, lapa lapa kar doldur oğul
Suyu ile yanan göğsünü yıka
Posasını, metrisin yüzüne at,
Kar, metrisin duvarında ölüyor oğul…

Metrisin duvarına, kardan seni yaptım oğul
Kardelenden burnunu
Saçlarımdaki yıldızdan gözlerini…
Saçlarımdan bir tutam koparıp, sakalını yaptım oğul…
Yüzüne bir öpücük bıraktım.
Üşümeyesin diye
Nefesimi içine üfledim…
Gözyaşından yüreğini yaptım oğul
Ondandı böyle iç çekişin, ondandı ağlayışın…

Metrisin duvarına kardan, bir tutam şafak yaptım oğul
Şafakta kaybolan atları
Atlara ölü gözlerle bakan çocukları …

Metrisin duvarına kardan, yalım yalım yanan güneşi yaptım oğul
Güneşe doğru kanat çırpan kırlangıç sürüsünü…
Omzuna bir yusufçuk kondurdum
Sende bilirsin ki
Yusufçuklar karda ölür, oğul…

Metrisin duvarına kardan, geceyi yaptım oğul
Kayıp yiten yıldızları
Geceyi aydınlatan ateş böceğini, avuçlarına…
Avuçların kar tanesi
Ateş böceği, kar içinde yanar oğul…

Metrisin duvarına kardan kendimi yaptım oğul
Yüzüme yerleşen acıları
Acılardan yükselen ağıtları…
Türkülerimi yaptım oğul
Dilime doluşan ölüm türkülerini
Ve hiç bitmeyecek hasretimi…

Anneni bekle oğul, anneni…

Metrisin önü karanfil bahçesi…