Metres! Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

İçi kırışık ama dışı ütülü görünürdü
Oyuncu kızımızı ardamarlı sanırdı herkes
Nice okulda okumuştu oldukça kültürlüydü
Anlamadığında bile bilmişlik tasladı metres

Önce burnunu kaldırdı sonra saçını boyattı
Nasılsa her zenginin kendi tapusu bayattı
Yiyecek birini bulmak için dayattı da dayattı
Hesaplarını yapıp avlanmaya başladı metres

Gözüne kestirip evli bir adama taktı kancayı
Ne yaptı ne etti sonunda koynuna aldı amcayı
O kadar çalıştı ki göz boyayıp geçti karıncayı
Muradına erip sırtını paraya yasladı metres

Dünyayı bir yana attı kendini bir yana koydu
Sanki herkes bozuktu namusun tek timsali oydu
Kendi yalan giyinirken zavallıyı her gün soydu
Güzelliğini kullanıp adamı haşladı metres

Kör olmuş bir kalasın gözünde aşkından kül oldu
Susamış bir odunun kucağında gonca gül oldu
Aşkından geberip her günde her saniyede soldu
Adama kendini bulaştırıp hapladı metres

Adam çıkmaza düşmüştü bir kere ama ne çare
Kötü anda yanında olacaktı, hepsi bahane
Avı döndü cenazeye kızımız oldu şahane
Sonunda garibimi toprağa pasladı metres