Metni Anlamayanlara Şizoren Bir Sözlüğüm ...

Acil servisten biri aradı
Şaşırdım kalakaldım öylece
Yalnızlığın teknolojisi ne kadar büyümüş
İçi acıyanları artık ambulanslar buluyormuş

Bulunduğunuz yere hemen ekip gönderiyorum dedi
Sesi o kadar tatlı bir bayan
Meğerse operatör konuşuyormuş
Sanal aşkların biri de buydu elbet
Sonra dedi ki gerçeğe benzer bir ses
Uçurumun kenarına ambulans çıkamıyormuş
İyi dedim….
Gelme zaten….
Benim sesim daha masumdu bunu derken
Meğerse sesim karşıya gitmiyormuş

Sonra ne oldu bilmem bu konuşmadan tam beş dakika sonra
Rüzgâr çıktı birden…
Ben uçurumdaydım
Rüzgâr denizden eserdi
Bu sefer arkama geçmişti
Saçlarım hep arkaya doğru uzanırdı
Bu sefer özgürlüğe meydan okuyarak
Gözlerime düştü….

Anladım çaresizliğimi
O acil servisteki kadın
Ne yapıp ne edip
Öğrenmişti derdimi
Öğrenmişti bir profesör
Aşk acısının derdini

Anlamaya başlıyordum
O tatlı sesli kadın
Rüzgârıma bir şeyler katıp göndermişti
Ambulans gelemiyor diye
İmdadıma rüzgâr yetişmişti

Birden sarsıldı ağaç gibi duran bedenim
Hafif hafif sendeledim
Ama nedense güldüm biraz
Neden sonra boşlukta hissettim kendimi
İstemesem de kapandı miyop gözlerim
Rüzgâr şiddetlenmişti sanki
Bundan tam 20 sene önce öğrenmiştim
Yukardan aşağıya düşey atış hareketini
Öğretmenin denence olarak gösterdiği bir taş gibi
Düşüyordum….
İlk saniye de 5
İkinci saniye de 15
Ve 3. saniye de 25 metre düşecektim
Uçuruma çıkarken eski bir tabelada
Ölüm tehlikesi yazıp yanında da
400 metre yükseklik diyordu….
Yani ben 9 saniye sonra da yere düşecektim…
İlk 3 saniye bunları düşünürken….
Son 6 saniyenin 2 sinde ne düşüneceğimi düşündüm
Birden rüzgârın beni yittiğini anımsadım
Ve o tatlı sesli kadını
Nasıl da gerçekçi geliyordu
Kulağıma fısıldarken ölüm anını

Rüzgâra gel demiştim
Kollarımı iki yana açıp
Büzüştürerek ıslak dudaklarımı
İt beni
İt beni uçurumlardan
Kulağına dedim eğilerek
Katillerin bıçaklı saldırısına nazır
Benimki biraz daha hazır
Yit beni boşluğa
Diyaliz makinesinin sesinden gelen tizlikle
Ve elektroşokların acıttığı şiddette acıyarak
Rüzgara bağırdım uçurumdan atlayarak….

Ve dedim içimden
Yüksek aşk teknolojisi
Havada tutabilir miydi beni
İhtimallere negatif değer vererek
Ölümü düşündüm acizliğime üzülerek…

Ve dedim içimden
Eğer gerçekse tüm yaşananlar
Kuytu bir kasaba da
400 metrelik bir uçurumda
Ayrıldığı sevgilisinin acısıyla
Baş başa kalmak isteyen
Şizofreni bir şairin
Belki de yaşamadığı yalnızlık öyküsünün
Şu zaman su saat geçirdiği anlar
Evet, bildiğiniz üzere
Son saniyeleriydi bunlar

Murat Güler