Metirse Şiiri - Latif Epözdemir 2

HÊVÎ
Metirse û nebe bêhêvî ku şev her tim tarîk û reşin
Jibîr neke tu caran ku ax jî reşe,lê gûl jê şîn dibin.

Eger hemu hêvî birevin û hemçax nemîne qet mecal
Dem, ew dema mirinêye,lew kûta buye jîyana delal.

Madem her dibêjin ku hêvî qetek nane ji bo birçîyan
Lewra dixwazin bişkênin tim hêvî û qinyata neçaran.

Nedar, hêvîyê dikin nan û dan ji xwe re,bi xewn û xeyalan jîyana wan dibore
Eger hêvî di gel xewn û xeyalan nebi, rewşa reben û bindestan gelek zore.

A ku here dawî mirov winda dike, tu dizanî ka çîye.?
Ya ku mirov bi jîyanê ve girê dide,teqez hêvîye.

Bira, hêvî, ne tenê kelamek reng xweşik û manîdare
Bê gûman ew ji bona hemu insanan yar û yarîkare.

Hêvîya xwe nebre ji dehatu û jîyanê ne be dilsar
Dinya her yeke,nîne li tu derek,bi vî rengî erdnîgar.

Hêvî, niviştek bê hed razdare ku,bi şev û rojan, mirov li du xwe digerîne,
Ey mirovê dilpak, her tim hêvîdar be, pêwendîya xwe ji hêvîyê neqetîne.