Ateşe dokunmamayı öğrendim önce
Sonra da bir bardak suda boğulmamayı..
Mayınlı toprakları gördüm sonra;
O mayınlara dokunmamayı..
Aşılmaz duvarlar çıktı karşıma
İstanbul kadınımdır benim
Sevdasını kokladığım
İstanbul madenimdir benim
Cevherini yokladığım
İstanbul pınarımdır benim
Korsan yüreğime kitledim seni
Gözlerin anahtar olsa kurtulamazsın
Karanlık kapılar ardındasın sen
Sözlerin anahtar olsa kurtulamazsın
Durduramazsın sana verilen cezayı
Dumansız bir yolun
Umarsız yolcusuyum
Hiç bitmeyen dertlerin
Ağrısız sancısıyım
Hayat sıfıra inmiş
Rüzgârın savurduğu yerden
Yağmurun yağdığı yere git
Fırtınanın koptuğu yerden
Dolunun vurduğu yere git
Kalbimden çık;
Vaktimi üçe bölerim
Bir hayatı iki seni düşünürüm
Bu hesap şaşmaz bende
Bir lokma yemek yer iki seni düşünürüm
Bende zaman böyle geçer
Dayanabilir miyiz acılara
Kalır mıyız ayakta
Gelir mi peşimizden yürek
Aşk götürür mü bizi uzaklara
Anlar mı bizi anılar
Aşkı ördük kalplere
Bir bir çelik ağlarla
Su serptik gönüllere
Bitmeyen dualarla
Hayat verdik düşlere
Vur beni
Ateşe göm
Pişman olursan
Küllerimden yarat beni
Acıma gözyaşıma
Ağır aksak çalışıyor şimdi duygularım
Kavrulmuş beynimdeki bütün fikirler
Ateşten çıkmış odun gibi kül olmuşum
Ben zaten önce yıkılmak
Sonra da yok olmak için seni bulmuşum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!