Metin Özturan Şiirleri - Şair Metin Özturan

Sızlanma
Ey; Küflü zindanların taş duvarlarına
Yedi cihana ibret, bir katil hükmünde
Paslı çivilerle, mıhlayarak astığım
Hatırla
Can kurban, demiyor muyduk

Ne olur sanki?
Bir gece usulca,
Seni bırakıp gitsem, seni
Kızarmısın, İstanbul bakarmısın ardımdan
Bir kere de benim için yanar mı Üsküdar?
Kadıköy yetim mi kalır?

Bir başkayım, tuhafım
Bir garibim bu aralar
Hüzün dolu dört bir yanım
Günümü, güneşimi alıvermiş karalar
Bir isim koyamadığım
Hicranlarla kaplanmış içim,

Siz; Bugüne kadar hiç görmediğim,
Bir çiçektiniz...
Gök kuşağının hiç bilmediğim,
Sekizinci rengi...
Siz; Benim lisanımla, anlatılamaz,
Bir güzellikteydiniz...

Kaç zamandır,
İlk kez bugün
Aynada beni gördüm
Naber dedim,
Senden dedi
Seni sordum

Sevda bu bir kere derinden vurdu
Durduramaz beni koca bir ordu
Unutur diyenler dilini yordu
Ben seni unutamam böyle bilinsin

Yıkılmaz gururun aşkını yensin

Topladım gönlünde her neyim varsa
Yola düşeceğim güneş doğmadan
Biletim cebimde nasip olursa
Gideceğim acım beni boğmadan

Ne gül dudağından ne yanağından

Daraldı sanki dünya'm
Her yanı sardı karanlık
Söndüler hepsi birden
Yanmaz oldu, tek bir ışık
Şu zavallı ayaklarım
Çekip gitmeye alışık