Yakışırmı gülmek bukadar bir başkasına,
Aldırmazdın boynundaki geçim halkasına,
Koşarak giderdin yavrunun arkasına,
Geç buldumda çabuk kaybettim seni Ana.
Sanki bu kadar sevmem imkansızdı seni,
İnsanları mahveden şu kötü kumar,
Bilmem ki insanlar bundan ne umar,
Bu hastalık hem madde hem manaya zarar,
Hiç varmı ki sorun, sonunda bulan yarar.
Kumarda kaybeder kişiler hayatını,
Dünyaya girmiş bir kere yalan,
Görmedim hiç gerçek mutlu olan,
Nasibini alıyor gözüne yaş dolan,
İyiler ölüyor, yine kötüler kalan...
(1986-ANKARA)
Evladım, oğlum, derdin hep, sesin gelmiyor artık,
Birleşemez oldu hatıralar, parçalanmış, yırtık,
Sensiz kalınca sanki biz birbirimizden bıktık,
Sevgisizlik kurduk yokluğunda, sevgiyi yıktık.
Hasta yatağındayken bile neşeyle gülerdin,
Ders verir, alırsan yaşadığın her an sana,
Gün gelir, öğretti dersin herşeyi bana,
Dost sandığın birden dönüşür düşmana,
Öğrenirsin ömür boyunca aldana aldana.
Ocak 2024 - Çankırı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!