İnsanlar kolkola sımsıcak
Biz ise ne yapıpta savaşsak
İnsanlar yazmış çırılçıplak
Biz ise düşünmüş tutsak
Yağmurum oldun
Yağdığında tenime bereket verdin
Rüzgarım oldun
Estiğinde ciğerime nefes verdin
Yıkmak geliyor içimden dünyayı
Yokluğuna isyan edercesine yıkmak
Bir yumrukta dağı taşı toz etmek
Sonrada bakmak geliyor doyasıya gözbebeklerine
Okşarcasına...
Yüce dağların bıçkın ayazıydım
Düzlüğe indirdin, yel oldum
Karlı yaylaların yaban çiçeğiydim
Kopardın yaprağımı, tomurcuk kaldım
Umutlarım hayal oldu
Gözlerim yaşla doldu
Sevda çiçeğim bak soldu
Sensiz olmuyor neredesin
Günler sensiz gelir geçer
Öldürse de beni aşkın ateşi
Eritse de yüreğimi sevda hevesi
Seviyorum bilmem suçmu şimdi
Defet gitsin ağlatan kötü kaderi
Bitsede ruhun ışğı
Destanlarda sevgililerin ölümle ayrıldığından bahseder
Ama
Öldükten sonra bile ayrılmayı düşünmüyorum senden
Özgürlüğümün 35. günü
Senden bir haber alamıyor çıldırıyorum
Sesini duyamıyor deliriyorum
Özgürlüğüme kavuştuğum yerdeyim
Deli divane dolaşıyorum ortalıkta
Hayallerimin hepsi soldu
Umutlarım yerlebir oldu
Mevsim yine sonbahar oldu
Senle gelen yağmur bak dondu
Sensiz olmuyor neredesin
Her baharda olduğu gibi seni yine özledim
Döneceksin bir gün diye senelerce bekledim
Haydi koş bana
Kollarımı açtım sana
Aşkımı sunmak için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!