beni bıraksaydın bende
ne kalırdı sende
ben, ben olamadım
kalamadım gayrı, ayrı sende
beni bıraksaydın bende
Sen gramofon iğnesi
Ben kırık bir plaktım
Sen güzel şarkılar çalardın
Ben boşuna dönerdim
9 EKİM- 2011- İSTANBUL
Rüzgar çamurdan ayaklarını gezdiriyordu.
Mevsim sarışın bir ihtiyar valsinde, raks ediyordu.
Ağaçlar yapraklarını satıyordu haraç mezat,
Güneşin ışıklarına,
Fotosentez şovu gölgesiz geçiyordu.
Rüzgarın eskidiği bir gece
Saza durur ateşböcekleri
Meylenip ıhlamur kokusundan
Dönen başın, kalbi sızlar
Yıldızların küstüğü bir gece
Bitmeyen bir şarkının
Son mısrasıydın
Tekrarlanıp duruyordun
Gerisi gelmiyordu
Başlamayan bir aşkın
neyse' nin kalbi kırıldığında
oysa' nın canı sıkıldığında
belki' nin tadı kaçtığında
şayet' nin kanı donar
çünkü' ler boşa çıktığında
Bir hatıra ormanı kalbim
her gelen bir fidan dikmiş
sonra dönüp hiç bakmamış
gözyaşlarıyla büyümüş
ağaç olmuş.
Adresini yitiren bir kadının
Yalnızlığı soyunur geceye
Gecede üşüyen
Kadının çırçıplak elleri
Kahreden bir sarhoşluğa avunur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!