Metin Dalak Şiirleri - Şair Metin Dalak

Gecem seninle aydın,günüm seninle güzel... kalbim seninle mutlu,ruhum seninle umutlu... yüreğim üzülmeyi unuttu,gözlerin gözyaşlarımı kuruttu.... uykusuz gözlerimi senin ceylan gözlerin uyuttu... şimdi birtanem sende tatlı rüyalara dal... ne olursa olsun bırakma beni ve ellerimi... hep ama hep yanımda kal...nazlı gülüm...

sevdim... seni yüzüm kızarsada her yüzüne baktığımda... yanaklarını öptüm gözleinden her aktığımda kalbim duracakmış gibi olur ellerini her bıraktığımda ruhumu istemem bedenimde kalbim seni olurya bir gün unuttuğunda susarım... sen konuşuosan benim konuşmam kifayetsiz kalır her cümlen inanki aklımı beni benden alır sen gitsen bile kalbime çizdim tek bir resmin kalır bu dünyada bir tek senin beni sevmediğini söylemen bana yalandır sevebilirdim... daha çok mutlu olurdum sevdiğimi bilseydin... yeniden doğardım yaşamak neki sende beni biraz olsun sevseydin keşke yalandan değilde kalpten seven gerçek aşkı dileseydin.. seni üzenleri boşverip,üzülmeyip,kahrolmayıp..hepsini tek kalemde silseydin unuturum... belki yokluğunda aklımı kaçırıp duvarlara boş boş baktığımda kim beni benden alabilirki sen olursun canımı alan ellerimi bıraktığında kim silecek gözlerimden akan kanları ağladığımda kim dindirecek susuzluğumu dudaklarım kuruyup susadığımda...

Beni hayata küstürdüler,ruhsuzlar ruhumu bölüştüler...
Akbaba gibi bedenime üşüştüler,nazlı gülüm seni tanıyıncaya dek...
Umut tarlamı çürüttüler,ben ağlarken hep gülüştüler...
Acımı paylaşırken benle küsüştüler,nazlı gülüm seni tanıyıncaya dek..
Güneş yok hayat hep sindan oldu bana,kalbim hep kanardı yüreğim yana yana,gülerdim ama gözyaşlarım içime aka aka,nazlı gülüm seni tanıyıncaya dek....sebepsiz nefes alır dünyaya boş gözlerle bakardım,ağlayan küçük bir çocuğun göz yaşı gibi hiç durmadan akardım,hayata nemli gözlerle bakardım,nazlı gülümü tanıyıncaya dek...

yüreğimde yer etmiş hasretini dindirmenin tek çaresi uyumak sanmıştım... uyurken gördüğüm rüyalara... yalan sözlerine,mutlu vaatlerine kanmıştım... göz yaşlarıyla ıslanırken... çöl ortasında savrulan kum tanesi gibi yanmıştım... yalancılar,iki yüzlüler,hainler,çıkarcılar ortasında bir başıma,yanlız kalmıştım..... alışmıştım,iliklerime işlemişti sesin bir an olsun duyamassam içim rahat etmezdi... sen yalandanda sevmiş olsan benim sevgim yalansız,olduğu gibi sebepsizdi... ben naptımki sana suçum neydi beni kırman üzmen hor görmen gereksizdi... neden canımı yaktınki unuttunmu sana verdiğim bütün güller dikensizdi... ağlarken bir kere olsun aynaya bak gerçekten göz yaşı akıtıyomusun... biraz olsun sendede vicdan vardır bazı şeyleri benden saklıyomusun..... beni benim kadar sevenin yerine ben,bir ömür olsun ağlarım.... kanayan kalbimi bana tek hatıra kalan resminle dağlarım...