Metin Bora Şiirleri - Şair Metin Bora

yanlış anlaşılmış hayallerim
kan gölü heybetim ve korkularım
çevrilmiş sokakları hırsızların
çalınan gençliğimin heyecanı
sehpanın üzerinde ilmeğini bekleyen cellat
selam ve sabah masallarının kambur zamanı ve

ölmek bile ayıp
sevmek bile
hele sevda yüzünden ölmek ayıpların en büyüğü
hayatı sevmekte suç
ölümü kucaklamakta
insan olmakta ayıp insanlıktan çıkmakta

Kara kaldırımlarda can veren beyaz güvercin,
hayalleri ağaç kollarında sallanan kocaman bir çocuk
ve taptaze gelinliğine bembeyaz kan bulaşmış bir kız çocuğu çaresizliğinde ki gözlerim,
sensizlik kokan sokaklarında duvarlara kırmızı boyalarıyla çaresizliğinin adını yazan karşıt fikirli gençler kadar soğuktu herşey ve ölüm kadar da sıcak.

bir çocuğun hediyesiydi ana rahmine bıraktığı gözyaşı
ve bir sevgilinin insanlığa armağanıdır bağrında ki kıvılcım
doğanın en büyük şöleniydi baharın bağrında ki sancı
aşkı güneşten koparıp bahara küstürmek gibiydi mirası rüyalarımın ve ipek gibi yumuşak olan merhametinin dağlardan göçmesi gibiydi sen ve sana dair olan herşey...
Kadere isyan edip göklere karşı çıkmak gibi, sırlardan medet ummak gibi, ğöğsümde ki koca çınara inat nefes almak gibiydi üşürken bile merhamet dilemek ve bir ağacın gölgesine sığınıp şairin dediği söylemek kara bir kuştan merhamet istemek siyah güllerin çaresizliğinde ürkek bakan çakalların karşısında seni anmak gibiydi sen ve sensizlik uğruna doğmak ve ölmek.......

İnsanların hem kul hemde tanrıyı oynadığı zamanlardan,
kor gibi hecelerin gri demirleri erittiği biliginin çetesizliğinde hınzır insan,
yalanın ve sahtekarlığın balyoz ağırlığında ki telaşları ve üç rengin hegemonyası ve gülünç ölümlerin bile korktuğu insan ve yüreğinde ki habis ihtiras kimliksiz bir kurşunun tanrısı,
gecenin yabani hayvan sesinin en masum hali yamayamlığın narin baldıranlığı ve tüm hoşnutsuzların kaçakçı sevdası ve,
bilimin hırçın zehri tanrıların çaresizliği paranın, gücün, aşkın, ihtirasın ve insanın....

sesin kalp titrettiği
ağaç kuruttuğu
gök ağlattığı zamanlardı
senin mutsuz olduğun zamanlar...

savaşlara sebep aşklar vardı

Trajik ve bilinç önce
bilincin trajik boyutu
bilinç ve anlamsızlık üzerine bir,
bilinç düzmecesi ve gelecek
karanlık hapisler, gizlenmiş zihninde insanın
evrildik,geliştik ve çıktık insanlıktan...