Metin Ataolur Şiirleri - Şair Metin Ataolur

Bırakın buradan artık gideyim..
Kötü mazim,pis lakabım sileyim..
Allaha sıtk ile tevbe edeyim..
Artık kimse bana şarhoş demesin..

Aşk dediler,dert dediler içtim ben..

Muhammedi muhabbet çevrelemiş alemi,
Çok şükür bırakmıyor inanan yürekleri..

O yürekler hasretle özlemle kavruluyor,
Envarıyla münevver nuruna gark oluyor..

Istırab içinde..yorgun ve bitkin,
Tebessüm eden yüz,tükenmiş geçkin..
Mazi olan günler hayalde..seçkin..
İsyan değil..çare.. yandım Allahım..

Yollarda çukurlar..boğuyor beni..

Hayatım nokta nokta..
Geceyle..gündüz gibi..
Nefes alış ve veriş,
Eşit noktalar gibi..

Ağlıyorum noktalar,

Tek bir şey baki kaldı bildiklerim içinde..
Toprak oldu faniler..ben faniler..içinde..

Ben benden ayrıldıkça..benliğime kavuştum..
Masivadan kaçtıkça..muhabbete kavuştum..

Her gece bu saatler..kalemle dost olurum..
Garip mum ışığında,defterle buluşurum..

Defterim..kan kardeşim,teselli veren dostum..
Defterim..tebessümüm veya hıçkıran odum..

Hal acizlik yokluk hali..
Kişi şu dünyada fani..
Sıkıntılar dertler sari,
Geçti ömür ruya gibi..

Var olanlar yok oldular..

Can bedenden ayrı kaldı..
Gönül matemlere daldı..
Beni benden..sana saldı..
Neredesin..Can Sultanım..

Ayrılığın ateşten kor..

Gittin gideli hasretlerle doluyuz..
Hicrine gözyaşı döküyor..gökler..

Alışamadım, alışamadık ayrılığa..
Kalbimizi aldında öyle gittin...

Hamdolsun yaradana nelere nail olduk,,
Şu gözlerle görmedik o lütufla bulunduk..

Çok şükür ümmet olduk Ya Habibi Kibriya,
Doğmadan seni sevdik Ya Mahbubu Kibriya..