Methiyeler Şiiri - Mehmet Saye

Gökler, yerler senindir, Uzaylar da senin
Sanki her şey senin siyah gözlerine
Endâmının istihâlesine yaratılmış

Tanrı tâkıfezayı etrafına sarmış
Yıldızlar senin etrafında tavaf eder
Ay secde eder kutsal yüzüne
Nâzınla sallanır arz üstümüze
Toprak sarılır taşlara sen rahat uyu diye

Güneş doğar uykundan diye uyanabil
Siyah gözlerinin hayali sadece beni değil
Kim bilir daha ne çok insanı mahvetmiştir

Sabahlara yemin olsun sevdiğim,
Uykuyu bana unutturan gözlerine,
Bakmaktan çekindiğim yüzüne,
Lügatlar yaratan güzelliğine
Yemin olsun seni tarif etmeye
İmkansız olan mücrim kelimelere

Seni bir zerrede görmek iki bin yıl tükenmek
İki bin yıl sadece fikrinle dolaşmak demektir
Tanrı senin gözlerini, tanrı senin kaşlarını nasıl yarattı?
Sen olmasaydın şayet diyemezdim Tanrı da vardı
Nazarımda Tanrının tek delili de senin varlığındı

Ey siyah gözlü yarı Tanrı
Ayın, Güneşin, Gündüzün ve Gecenin varisi
Tanrı'nın kızı, müphem sevgili
Benim nefesime can katan gözlerin sahibi,

Uykulu gözlerini sal üstümüze dinlensin,
Tanrının bir mucizesi varsa o da sensin,
Bırak varlığından bazılarımız fayidelensin,
Sevenine râm ol kulların serinlesin...