Sındırıb könlümün pəncərəsini,
Özünü içəri saldı xəyalət.
Tez-tez vərəqləyib şəcərəsini,
Alaçiy fikirə daldı xəyanət.
Ümidin üzülmüş ayaqlarından,
Selə damcı-damcı qan çisəkləyir.
Buludun süzülmüş dayaqlarında,
Elə qamçı-qamçı can çiçəkləyir.
Fələyin sancısı tutub yenə də,
Dünyaya özü tək körpəsi gəlib.
Zəhəri bal kimi udub yenə də,
Həyatı yaxından görməsi gəlib.
Bu gecə ulduzlar töküləcəkdir,
Meteor yağışı olacaq deyən.
Dan yeri lap tezdən söküləcəkdir,
Göylərin naxışı solacaq deyən.
Mənim “Titanik”im hələ də üzür,
Aysberq heç ona təsir eyləməz.
Xəyalım quş təkin səmada süzür,
Könül sevdiyini əsir eyləməz.
Kayıt Tarihi : 16.7.2018 07:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!