Metelik Şiiri - Serkan Sinan

Çocukluğumun misketlerinde
faili meçhul bir keşkeye
razı gelir
çoğu zaman
dünyadaki ölüler
Gariban bir toprak solucanında bile bulabilirler,
isteseler aşkın kıvrımlı nefesini
Mirasyedi hayatlarında kocaman üç kıtlık içinde yaşayan
eskimiş bir plak iğnesidir
aslında sadece arayıpta bulabildikleri

Ağlayan çocukların bulutları döktükleri yaşlarda
Düştüm ben kayan yıldızların peşine
hazine sandığıma misketlerimi seni sever gibi
seve seve biriktirirdim
Sır perdelerinden dikerdim gemimin asil direklerini
Kharon'un eline kürekler çizerdim

Metelik bile veremediğim insanları
ayrılık çiçeklerimi koyduğum balkonumda
Yalnızlık içinde, gözlerimle besleyeceğim
müsvedde mama sandalyelerinde

Sabahın bile kör olduğu vakitlerde,
hüzne boğulan aşıklar pazarında
zavallı bir dilenci gibi
İsteyeceğim sonra seni filesi dolu elmalardan
Ayrılığın soğuk nefesini hiç hissetmeyeceğim,
elma renginde,
dudaklarınla
seve seve
öleceğim