Metehan Parlak Şiirleri - Şair Metehan P ...

Beynimde bir bağırış
Kalbimde bir dağ
Duyulamayan yankılanış
Bir ben duyarım
Sesler atladıkça çağ
Kaç asır geçer bu anaforda?

Sarhoşluğun el pençe divanı
Ruhumda bir kanat sihri
Hürriyetin yetmiş iki cihanı
Ufukta bir güvercin emri

Göğün serin dalgaları

Güneşin çocuklarıymış yıldızlar
Gökyüzünde bir oyun bahçesi
Sanırım geceden yılmışlar
Fantastik bir serüvenin ezelden öncesi

Perdelerin ta kendisiymiş sırlar

Kırılan bir kalbin gözyaşları,
Benimde bu gönlümü üzmez mi?

Ezilen saf bir gururun mahcup hali
Benimde bu yüreğimi bir kağıt gibi büzmez mi?

Özümsediğim bir kaç anagramla
Aşık atar hala kanıksanmış bir oyunda
Alımlanmış uyaklarım dizgesel bir boyutta
Bilmiyorum belkide absürdite edilmiş bir açımlama

Spazmı kreasyon geçirmiş bir kahırla vücutta

Işıklar içinde yüzüyorum
Göğün saflığına varana kadar
Şeffaflığın dibinde bulmak nurunu
Enginliğin nazarıyla uzayan ayaklar, kollar
Her kulaçta umut ederken duruluğunu
Işıklar içinde yüzüyorum

Ben sanki ;
Suya aşık bir çöl
Denize alışık bir göl

Ben sanki ;
Sudan bıkan bir balık

Gönlümden geçenler mürekkep oldu aktı

Bir göz var ki şu kalemde ,
Gördüğü bir kara, bir de aktı

Önce ben kağıda, sonra kağıt bana baktı

Öyle bir arayıştayım ki;
Kalbim bir çöl hadi yağsın artık yağmurum,

Duygularım kara bir deniz gibi,
Karası gitse de denizinde boğulurum.
Gönlümün tecellisi olan eşsizlik nerede!

Göz bebekleri benzer kör kuyulara
Kaçıncı asrın şahidi bu? Aynı karanlık
Her asır pranga vurulmuş duyulara
Kaçıncı kuyu bu? Yıldız düşsün bir anlık

Kılıçlar tortulandı göğüslere