Metanoya Şiiri - Bora Hazinoğlu

Bir vesikalık cüzdanımda saklı
Arada açar bakarım ağlamaklı
Zaman koşar gibi geçmekte haklı
Doğruyu bilirim ama yapamazdım

Yoksun ve ben alıştım sensizliğe
Alıştım sen yokken kimsesizliğe
Bırakıp gittin beni garipliğe
Doğruyu bilirim ama yapamazdım

Vuslatı çiğnesemde yutamadım
Seni kalbimden söküp atamadım
Sen yokken bir hayat yaşayamadım
Doğruyu bilirim ama yapamazdım

Gelemedim bir açık kapın yoktu
Ben yalnızken senin etrafın çoktu
Sayende büyüdüm ruhum çocuktu
Doğruyu bilirim ama yapamazdım

Artık anlamlı olmuştu şarkılar
İçimde ölmüştü masum çocuklar
Yüzümde sert bir tavır, çatık kaşlar
Doğruyu bilirim ama yapamazdım

Dönemedim bir daha memlekete
Bir insan nasıl küser tüm bir kente
Kaçtım, uzaklaştım kendimden bile
Doğruyu bilirim ama yapamazdım

Geçmedim geçtiğimiz sokaklardan
Korkarak yaşadım kalabalıktan
Kaçtım, sensiz tekrar mutlu olmaktan
Doğruyu bilirim ama yapamazdım

Değiştim, değilim eskisi gibi
Denedim unutmak için her şeyi
Rüyalar, şarkılar izin vermedi
Doğruyu bilirim ama yapamazdım

Tecrübe ettim seninle olmuyor
Tecrübe ettim sensizde olmuyor
Yıllar geçti sesin, kokun bitmiyor
Doğruyu bilirim ama yapamazdım

Borçlusun seni bir ömür sakladım
Bir gençlik yaktım, arkama bakmadım
Borçlusun kalbimde seni aldatmadım
Doğruyu bilirim ama yapamazdım

Öl desen ölürdüm hiç düşünmeden
Sağol, ölümüm oldu ellerinden
Bir kızım olsun istemiştim senden
Doğruyu bilirim ama yapamazdım