Metamorphosis (başkalaşım dönüşüm)

yanına yanaşılmaz ciddiyetinden
ağırlığından
burnundan kıl aldırmaz yürürken
yol çökecek sanırsınız
dan dan dan
öyle bir vakar

hep takım elbiseli hep kravatlı
ingiliz şemsiyesini koluna asar
göğsünü ileri çıkarır - penguen sanki -
karnını kasar

konuşması da farklı
göze değil arkalarda bir noktaya bakar
fazla konuşanı sevmez
sözü ağzına tıkar

ve fakat kimseler bilmez ki
eve dönünce gecenin bir vakti
soyunur birden erkekliğinden
gardroba asar

pufuduklarını giyer sıcacık
parkelere serçeler gibi yumuşacık basar

yıkanır uzun uzun
parfüm banyosu yapar

seyrederken hayâsız
karanlık sapa yolda bulduğu sapık zampara
yüzünde kızarmış bir kösnüyle
siyah saten geceliğini kaydırır omuzlarından
sahte edilgenlik hüznüyle
ikram edilen bir masumiyetle bakar

gecelik arkadaşının baygın gözleri noktalanmış
kırmızı “g-string” de
ve eğer isterse erkeği salyalanmış evetlerle
kıllı göğsüne sutyen bile takar

gecenin gerisi
estetik duygularımı tırmalar
hatta tahayyül sınırlarımı yıkar

sabah yine jilet gibi
yine dimdik kaskatı
evinden çıkar

üstünde erkeksi kabuğu
ve yine o kahredici ağır kaygan itici
vakar

ne var ki
ruhta metamorfoz
akşamdan sabaha mümkünsüz
“fena halde leman” halleri
zorlar aşağılık duygusu
sergilediği kişilik taşıdığıyla hükümsüz
kabuğun içi cehennem gibi canını yakar

saten gecelikte kalmış olsa da ağır parfüm kokusu
beyninin kıvrımlarına işlemiştir gizlice
ağır yürüyüşüne çalım üstüne çalım atar
inadına sinsice
kokar da kokar

temizlik işçileri
kazımak istercesine dünyadan pislikleri
gecelerden sıvışan kirleri
boş bir gayretle süpürür yolları
ilaçlı sularla yıkar

ruh arınması mümkün değilse pislikten
yüzeysel temizlikten
ne çıkar

(30 ekim ’06)